కన్నతల్లి లాంటి ప్రకృతి కి ఎన్నో భావనలు.. 

కొన్ని అర్థమయ్యేవి.. 

కొన్ని భయపెట్టేవి.. 

అర్థమయి నంత మేరా ఏ గొడవా లేదు.. 

భయం దగ్గరే పెద్ద తగవు.. 

తను నోరు విప్పదు.. 

నాదేమో మట్టి బుర్ర..

 అంతా నువ్వే చేశావు.. 

అని అనుకున్నప్పుడల్లా ఎంతో దిగులు వేసేది.. 

కాదూ ..అంతా నా వల్లే అని గుండె రాయి చేసుకున్నప్పుడు 

 నీ గుండె చప్పుడు తెలిసేది..

 మౌనం లోనూ నీ మాటల ప్రవాహ సవ్వడి వినిపించేది..

 నువ్వు నా కన్న తల్లి వి కాదు.. 

నేను కని పెంచిన కన్నబిడ్డవని తెలిసి ఎంత మురిసిపోతానో!