విరక్తివ్యామోహాo

ప్రేమే

ఒక   అనురక్తి  

మోహాన్ని సృజించినావు 

విరక్తివ్యామోహాన్ని వెంట తెచ్చావు.

సముద్రం

 నీటి బుడగ 
సముద్రం అలల్లా
జీవితం ఎప్పుడు
ఒక తీరం దగ్గర ఘర్షణ పడుతుంది

అది తీరం తోనా ,సముద్రంతోనా  అని
ఎప్పటికీ  తేల్చు కోలేకపోతుంది

సముద్రంలోంచి పరుగెత్తుకొచ్చి  అల
తీరం మీద తల బద్దలు కొట్టు కుంటుంది
అది ఆత్మ హత్యా సదృశ్యమే!

సముద్రం మీద చచ్చిన శవం లా
ఒక అల ఎప్పుడూ
తేలియాడుతునే వుంటుంది

చావు బ్రతుకుల మధ్య
ఒక జీవితం వేలాడినట్టు...

ఆకుపచ్చ లోయ

ఆకుపచ్చ  లోయ
   
ఈ ఆకుపచ్చ లోయలో 
నీ అడుగులన్ని 
నీటిజాడలై

నాకోసం నిరీక్షిస్తున్నట్లు ...
అడవి గాలి ఆర్ద్రంగా పిలుస్తుంది 
      
వాన జడిలో తడిసి 
మొలకెత్తే  అడవి 

ఎండా పొడ  లో 
ఎంత ఎత్తు ఎదిగి పోతుందో !
        

జారుడు బండ లాగ 
ఈ లోయలోకి 
నా హృదయం జారి  పోతుంది  
          



ఎండలను ఒక చెంప 
నీడలను ఒక చెంప 
రాసుకుంటూ ,పూసుకుంటూ 
అడవి పులకరించిపోతుంది 

నీ ఆత్మలోకం ఇక్కడే అంటూ
నా మనసు పరవశించి పోతుంది  
 

విరహం

 విరహం కదూ!

కోరికల  వేడి  తాళలేక   
కోటి  ముక్కలైన  
భూమి  హృదయం
ఈ బండబారిన కొండలు

నూటొక్క గజాల చీర కట్టి
అందాలు విరబూసే
పల్లెపడుచు
నా హృదయం
మా ఇద్దరి మధ్య
సయోధ్య కూర్చే

ప్రేమ వారధల్లె
నువ్వే ....
నీ నవ్వే ....

జలపాతంమై
వెన్నల పాశమై...

ప్రేమే

 ప్రేమే నేమో!
తెల్ల    కాగితమూ

తేరిపారా చూస్తుంది

ఏమిటి
ఇంత అపురూపంగా  పట్టుకుంటావు
  
ఏంటి  ప్రేమికుడివా ?
పిచ్చివాడా!
 

మోహం

 ప్రేమే మరీ

 ఏ తాపత్రయాలు లేవు

ఏ  ప్రతాప ప్రదర్శనా ఇచ్ఛా లేదు

భిక్షం  అడిగే ఫకీరు మల్లె

నీ ప్రేమ ముంగిలి లో

నిలబడ్డాను  అంతే

అలసట     నిదుర లోంచి

లేచి  వస్తావో   లేదో ...

నిర్దయగా తలుపే  మూసి వేస్తావో ....

అయినా  సరే మోడల్లె ఎండిపోను

నీ మోహంలో చిగురిస్తాను

మల్లి మళ్ళీ ...

నీ యాది

 నీ యాది

ఈ  ఎడతెగని  రోడ్డు

నీ పాదాల చెంతకే

దారి తీస్తే బాగుండు

ఈ చిమ్మ చీకటి

నీ కంటి వెలుగుల్లో

తేలి పోతే బాగుండు

ఈ చుక్కల ఆకాశం

మన ప్రేమ యాత్రలకు

పల్లకి అయితే ఎంత బాగుండు .