నక్సల్బరీ 

నన్ను ఎక్కడో  కోల్పోయునట్లు 

నీ గుండెల్లో ముఖం దాచుకున్నాను 

నీ హృదయం విశాలం 

నన్ను ఉద్యమ నెలబాలుడ్ని  చేసి 

నీ చిటికన వేలుతో నడిపించావు 

నడిచినంతమేరా నీ వెలుగులే 
 
నువ్వలా వెనుదిరుగకుండా సాగిపోతూనే వున్నావు 

నేను ఒక ఏడురంగుల వాన విల్లును   చూస్తూ అలా  నిలబడిపోయాను 

ఆ తర్వాత  నడక తప్ప నాకు ఇంకేమి గుర్తు లేదు .

అదే స్ఫూర్తి 

ఈ రోజు నీ మీద దిగులుతో కూడా నడుస్తున్నాను  

అయితే నీలా    చందమామయ్య  కబుర్లు చెబుతూ 

గోర్కీ అమ్మలా ప్రయాణ బడలిక పోగెట్టే వారేరి ?

ఎప్పటికీ  ఇలానే  నీ వెంటే నడవాలనే 

ఒక ఎడతెగని కల ఒకటి నావెనక వెనకే ....